Dag 20: Terug naar huis

Voor mij is dit de meest stressvolle dag van de hele reis, we treinen vandaag terug van Praag naar Eindhoven. Bij fiets-mee had ik onze treinkaartjes gekocht en daar hadden ze al helemaal uitgezocht wat de makkelijkste route was. Belangrijk hierbij was de eerste twee treinen in ieder geval te halen, dit betroffen IC treinen met gereserveerde plaatsen voor ons en onze fietskes.

Vanmorgen hebben we ruim op tijd het hotel verlaten en zijn naar het station gefietst. Al snel werd onze trein ook op de aankondigingsborden vertoond. In Tsjechië is het wachten in de stationshal, een twintig minuutjes voor vertrek wordt pas aangegeven op welk perron de trein vertrekt. Nu werd het perron voor “onze” trein pas vijf minuten voor vertrek aangegeven. Snel met fiets en al de roltrap op en zoeken naar de juiste wagon. Precies op tijd waren we binnen. Deze internationale trein naar Hamburg (wij hoefden maar mee tot Dresden Neustadt) was van alle gemakken voorzien en we konden heerlijk genieten van het uitzicht.

Het overstappen in Dresden Neustadt was een makkie. Uitstappen, ruim twintig minuutjes wachten en in de volgende trein weer instappen. Niks wisselen van perrons, helemaal recht-toe-recht-aan. Dit betrof de IC naar Keulen, van net iets minder gemakken voorzien. Zo konden we voor de lunch nog wel een broodje krijgen, maar daarna was het met de catering gedaan. We hebben ons goed gedragen, geen andere passagiers lastig gevallen en niet al te luidruchtig gezongen (van we zijn er bijna en een potje met vet). Vlak voor Wuperthal (ons overstapstation) kreeg de trein wat vertraging omdat er een trein voor zat die wat problemen veroorzaakte.

Gelukkig had dit ook consequenties voor de volgende trein die we moesten hebben, de intercity naar Venlo. Deze was ook iets verlaat, dus wij haalden hem precies. Toen werden we geconfronteerd met het volgende: deze trein reed maar tot Viersen. Tussen Viersen en Venlo reed alleen een bus. Later hoorde ik dat dit kwam door reparaties aan het spoor door de overstromingen van een tijdje geleden.

In Viersen aangekomen had de bus niet op de trein gewacht, maar was zonder ons al vertrokken. Dan maar een uurtje wachten. Gelukkig konden we met fiets en al mee en was Venlo al snel in zicht. Daar bleek een kapotte bovenleiding te zijn tussen Venlo en Eindhoven, maar deze problemen waren net precies weer opgelost. Zo zijn we toch nog keurig op de juiste dag in Eindhoven aangekomen.

Dag 19: Praag – laatste dag

Het nationale museum hebben we voor het laatst bewaard. Vanmorgen zijn we vanuit het hotel die kant uit gelopen. We kwamen eerst langs het station, dus alvast even gekeken waar we morgenochtend terecht komen. Het museum zelf is al een bezoek waard, maar de collecties zijn ook erg mooi. Heel opvallend is dat de belichting in de vitrines fantastisch is, je kan er ook echt hele mooie foto’s maken.

Even zoeken waar we precies moeten zijn en of het gekochte toegangsbewijs ook echt toegang tot de verschillende collecties zou geven. We moesten inderdaad nog een keertje in de herhaling, ons toegangskaartje was onvoldoende voor de tentoonstelling:  Kings of the Sun – uiteraard iets met Egypte. Het betrof een hele mooie tentoonstelling over opgravingen in Abusir. Ook de vaste collecite, de evolutie van de flora en fauna was gigantisch mooi in beeld gebracht.

Nadat we ons aan al de pracht hadden vergaapt, was het tijd om de stad vanuit deze kant in te lopen. Nog wat slenteren, een terrasje pakken en een paar souvenirtjes later waren onze voetjes best wel moe. Als toetje hebben we nog een rondje met het toeristentreintje gedaan. Nu weten we zeker dat we alles hebben gezien dat we wilden.

Vanavond gaan we nog lekker uit eten, uiteraard wordt het kip rijst en kerrie. Morgenochtend gaan we Praag verlaten en treinen we richting huis.

Dag 18: Praag – rondwandelen

Ons hotel staat in een ietwat chickere wijk dan we vooraf dachten. De restaurantjes om de hoek zijn van het prijsniveau Michelin ster. Dat is voor een keertje wel leuk, maar gisteravond dachten we toch ergens anders wat te gaan eten. Rob had een leuk Italiaans zaakje gespot op zo’n 500 meter van het hotel. Precies aan de andere kant van het parkje en de grote weg. We waren er al snel achter waarom het daar een stuk goedkoper was, de buurt was nou niet om naar huis te schrijven. Veel zwervers, junks en dames van lichte zeden. We zijn na het eten (wat overigens erg goed smaakte) maar meteen weer terug naar onze wijk gelopen.

Vandaag hadden we een flinke wandeltocht door Praag in gedachten. Eerst de Joodse wijk maar eens bekijken. Ik was hier een jaar of vijf geleden al geweest, maar Rob had het natuurlijk nog niet gezien. Blijkt dat het vandaag een Joodse feestdag is en alle attracties zijn gesloten. Toch maar een rondje gelopen en zo zachtjes aan door het oude centrum richting de dansende gebouwen gelopen. Onderweg natuurlijk regelmatig al het moois op de foto gezet.

Na die dansende gebouwen zijn we de rivier over gestoken om aan de overkant weer in noordelijke richting verder te wandelen. Gisteren waren we al langs de Nicolaaskerk gelopen en vandaag hebben we hem ook van de binnenkant bekeken. Wat een pracht en praal, dit is met recht een marmeren barokke kerk te noemen. Je kan zelfs met de trap naar de bovenetage om nog meer moois te bekijken.

Via de Karelsbrug uiteindelijk weer richting de oude stad gelopen om ook een kijkje te nemen bij de Jacobskerk. Er was ons verteld dat eeuwen geleden een arme sloeber hier wat goud wilde stelen van de kerkbeelden. Hij had zijn arm al uitgestoken waarop Maria de arm vastgreep en niet meer losliet. Zo vonden ze de volgende dag de dief nog in de greep van Maria. Vanuit Rome mocht de kerk zelf beslissen hoe ze dit zouden oplossen. De oplossing was nogal luguber, de arm van die sloeber werd eraf gehakt en is vandaag de dag nog ergens in de kerk te bezichtigen. Wij stonden helaas voor een gesloten deur, dus we weten niet of dat armpje er nog hangt.

Dag 17: Praag (burcht en binnenstad)

We beginnen al een beetje aan het uitslapen te wennen, maar ook vandaag zaten we weer veel te vroeg klaar. Na nog wat met onze telefoons gespeeld te hebben zijn we richting de Praagse burcht vertrokken. Wat een pracht en praal. Natuurlijk hadden we overal toegangskaartjes voor gehaald zodat we alles optimaal konden bekijken. Als eerste stond de St. Vitus Kathedraal op het programma, daarna zijn we via het kasteel naar het “Gouden straatje” gelopen. Hier woonden in vroegere tijden de alchemisten die als opdracht hadden goud te maken. Volgens mij is dit niet gelukt, maar het is wel een leuk straatje waar je een aardig beeld van het leven van toen krijgt.

Vervolgens hebben we ook het paleis van de familie Lobkowicz bezocht. Dit schijnt een erg rijke familie te zijn die rechtstreeks afstamt van Karel IV, dezelfde Karel van de Karelsbrug en universiteit. Echt een aanrader en vanaf het balkon een prachtig uitzicht over Praag. Wat heel bijzonder was, is dat er een replica van het kindje Jezus van Praag in dit kasteel staat. Het blijkt dat een van de Lobkewiczes het origineel van haar Spaanse moeder heeft gekregen, zij heeft het geschonken aan de Maria Victoriakerk alwaar het beeldje meerdere wonderen heeft verricht. Uiteraard zijn we daarna het originele beeldje wezen bekijken.

In de Maria Victoriakerk aangekomen zien we een oude priester rondlopen om met iedereen een praatje te maken. Hij kende Nederland goed, hij was vorig jaar nog in Amsterdam geweest. Hij was ‘n vooral onder de indruk van onze tulpen. Zo krijgt zo’n bezoekje toch een andere lading.

Op de terugweg hebben we de Karelsbrug nog even bekeken en de grote kerk op de markt. We wisten nu immers waar de ingang verborgen zit. Zoveel goud in een kerk, dat hadden we nog niet gezien.

Dag 16: Fietstocht door Praag

We hebben een heerlijk hotel, aan de rand van het centrum. Het grote voordeel is dat dit hotel een tuin heeft waar onze fietskses veilig kunnen staan. Gisteravond nog even de stad in geweest voor een hapje en de eerste foto’s.

Vanmorgen konden we lekker uitslapen en dat is tot zeker bijna half zeven gelukt. Heerlijk rustig de dag begonnen en ruim voor de afgesproken tijd waren we met fietskes en al bij het verzamelpunt voor de stads-fiets-toer. Nog even op de grote markt wezen kijken en het hele spel met de astronomische klok aanschouwd (we hoorden later dat dit nummer drie van de meest teleurstellende toeristische attracties is, maar wij vonden het mooi om te zien). Daarna hebben we ons bij Stan gemeld en hij heeft ons de hele stad laten zien.

Achter de markt is een hele grote kerk, maar de ingang hadden we gisteravond niet kunnen vinden. Gelukkig wist onze Stan dit wel en kunnen we van de week een kijkje nemen. Tijdens de hoogtijdagen van de stad Praag wilde de katholieke kerk natuurlijk een graantje meepikken en bouwde een ongelooflijk mooie kerk. De binnenkant schijnt rijkelijk versierd te zijn met het geld dat de aflaten in het laadje brachten, we zijn erg benieuwd.

Daarna een korte stop in de Joodse wijk met wat achtergrondinformatie, een stukje fietsen langs de rivier en aan de overkant de berg op. Een kleine stop bij een biertentje (op dit vroege tijdstip toch maar een colaatje) en door naar de metronoom. Een soort kunstwerk wat de tijd en leven & dood voorstelt, op de plaats gekomen van een ooit heel lelijk standbeeld van Stalin.

We hebben ook alvast een voorproefje gekregen van de Praagse burcht, die staat voor morgen op het programma.

Dag 15: Horovice – Praag

Wat een fantastisch hotel, met allervriendelijkste en behulpzame mensen. We hebben half pension geboekt en het avondeten smaakt verrukkelijk. We genieten van de chili-con-carne met rijst en pasta. Als toetje was er keus uit allerlei soorten gebak, Rob kon zijn geluk niet op.

Zoals afgesproken lag de sleutel van het fietsenschuurtje ruim voor het ontbijt al klaar en konden we vroeg vertrekken. We hadden gisteren al gezien dat Horovice door een flinke klim zou zijn, we zijn niet teleur gesteld. Daarna was het voornamelijk nog bergafwaarts, een mooie en afwisselende route over landweggetjes, langs watertjes en door liefelijke dorpjes.

Halverwege hebben we nog lekker kunnen aanleggen en genoten van de plaatselijke bonensoep (met lente-ui, dat wordt een feestje). Het is vandaag zondag en we zijn niet de enigen die er met de fiets op uit getrokken zijn. Naast veel gezelligheid op het fietspad zien we ook veel kleine stalletjes met terrasjes onderweg. Overal is ook aan de inwendige mens gedacht.

We naderen Praag vanaf de zuidkant en fietsen langs het water de stad in. Dat betekent dat we de laatste paar kilometer pas te maken krijgen met het drukke stadsverkeer. In de binnenstad stoppen we even om onze kompassen op het hotel te zetten. Het eerste stukje is door een voetgangersgebied, we lopen rustig verder. In de verte horen we een hoop lawaai en gezang, ik vraag me af of het een concert is of een demonstratie. Het antwoord laat niet lang op zich wachten, het is een grote optocht van het Hare Krishna festival. Praag: wat een ontvangst, dat hadden we echt niet verwacht.

Dag 14: Plzen – Horovice

De route was vanmorgen al snel gevonden, hij liep recht over de markt. Een klein eindje verder stonden we al oog in oog met de triomfboog bij de hoofdingang van de grote bierbrouwerij in Plzen. Een kleine pauze voor de foto’s volgde, maar we fietsten al snel weer verder. Misschien wou Rob ook wel zo snel weer mee omdat het geheel nog gesloten was.

De route was stiekem toch best nog wel pittig en bevatte vrij veel klimwerk. Pas na een kilometertje of twaalf werd het serieus dalen naar een fietspad langs een meertje. Bij de plaatselijke camping konden we een colaatje scoren en zo hadden we weer wat brandstof om onze tocht te vervolgen.

Het hoogtepunt van de route was het plaatsje Rokycany. Een klein plaatsje met een mooi historisch pleintje. Na een rondje te hebben gelopen dachten we dat er niet zo veel te doen was. Een nadere blik leerde ons dat er ruim voldoende aanlegplaatsen waren en we hebben dan ook heerlijk bij onze Turkse gastheer genoten.

Onze eindbestemming voor vandaag is Horovice, een stadje waar ook niet zo veel te doen is. Er is een fantastisch mooi kasteel, daarnaast is er nog een kerkje en een beetje verstopt een mooi raadhuis. Nog ruim zestig kilometer voor de eindstreep en we vermaken ons prima.

Dag 13: Marianske Lazne – Plzen

Ons tijdelijke onderkomen is fantastisch, we wanen ons in alle luxe van de oude grandeur. Ook het bijbehorende ontbijt is fantastisch, zo de dag kunnen beginnen is een waar feestje. Aangezien de afstand tussen hier en een volgend bedje iets te groot is om te fietsen (in ieder geval met de bijbehorende heuvels – of zeg maar bergen), nemen we de trein.

Ruim voor de vertrektijd zijn we op het station en de kaartjes zijn in no-time geregeld. Het is nog onbekend vanaf welk perron de trein zal vertrekken, dit werd pas kort tevoren bekend gemaakt. Snel met fietsen en al trap af en weer trap op om tenslotte nog tien minuten op de trein te moeten wachten, want die had wat vertraging.

Plzen is een moderne stad met een mooi historisch centrum. Een prachtige kerk met een immens groot plein. En laat daar toevallig, nou net dit weekend, een straatfestival zijn. Overal staan kleine podia en klinkt er muziek. Dat ze dat speciaal voor ons hebben geregeld, een fantastische ontvangst. Daarnaast is het DE stad van het pils, dus aan Rob heb ik de rest van de dag geen kind meer.

We hebben ook vandaag weer een kamertje in een eeuwenoud monumentaal gebouw. Bij het inchecken raadde de vriendelijke dame ons aan de ramen vannacht maar dicht te houden. We zitten aan het park en daar wemelt het van de vleermuizen. Aangezien het plafond een metertje of vier hoog is, krijgen we zo’n beestje nooit meer zelf gevangen. We zullen maar braaf luisteren.

Dag 12: Cheb – Marianske Lazne

Vandaag zijn we er qua stand enorm op vooruit gegaan. Cheb is stad waar veel mensen verblijven die zich aan de onderkant van de samenleving bevinden. Zowel gisteren als vanmorgen zagen we veel politie en een enkeling opgepakt worden. Vanmorgen vroeg werden we verwelkomt door een schaars geklede dame met een prima stel longen. Het was nog maar een graad of 11, maar ze kon duidelijk wat onderkleding gebruiken.

Een wereld van verschil met Mariankse Lazne, volgens het routeboekje “een wereldberoemd kuuroord aan de rand van een natuurreservaat”. We hebben een kamertje in het centrum weten te bemachtigen, ook nog voor een echt Tsjechisch prijsje. Wat blijkt, het is een waar kasteel. De buitenkant ziet er prachtig uit en van binnen een en al marmer en kroonluchters. Ik moest wel twee keer kijken of we echt goed zaten.

Vervolgens lekker met de benenwagen verder. Midden in het centrum ligt een mooi park, de gebouwen eromheen zijn (zover mogelijk) nog veel mooier. Buiten een geweldige Russisch orthodoxe kerk is er het stadspark. We vinden een kolonade, een prachtige kerk, een antieke overdekte winkel- en restaurantpromenade en als klap op de vuurpijl een prachtig gebouw vol met geneeskrachtige bronnen. Maar eerlijk is eerlijk, de limonade op het terras smaakt toch beter dan het ijzerhoudende water uit de bron. Ik hou mijn hart vast voor de volgende stad: Plzen.

Dag 11: Marktredwitz – Cheb

De laatste keer wakker worden in Duitsland. Dat voelt een beetje raar, op naar Tsjechië. De fietskes stonden vanmorgen al vroeg op ons te wachten en ook de route was zo gevonden. Het hotel was namelijk net een straatje van de route af. Even na negenen fietsten we zo het land uit. Het was maar goed dat er een bordje langs het fietspad stond, anders hadden we het niet eens gemerkt.

De eerste stad in Tsjechië, Cheb, leggen we vandaag aan. We hebben een kamertje midden in het centrum en we konden ook al vroeg onze spulletjes op de kamer zetten. Dat loopt een stuk lichter door de stad. Cheb is een mooie stad met veel historie. Het routeboekje meldt dat het een multiculturele stad is met een wat schimmig verleden. Na de tweede wereldoorlog werd de stad door de regering herbouwd, maar geen Tsjech die hier wilde wonen. Vandaar dat er vaal Slowaken en zigeuners in de beschikbare woningen zijn komen wonen.

We kijken onze ogen uit, zo veel moois is er te zien. Eerst maar een berg kaarsjes aansteken in de Nikolaaskerk en dan op zoek naar iets voor de inwendige mens. Op de kop van de markt vinden we een leuk tentje, Vietnamees. Het klinkt goed en het smaakt nog veel beter. Daarna lopen we de hele stad door en worden getrakteerd op veel extra entertainment. Veel politie en brandweer op de been. Er zal ongetwijfeld wat aan de hand zijn, maar er is ook een soort festival waar hulpdiensten en sportverenigingen demonstraties geven.

Het is inderdaad een wat aparte stad, erg mooi en veel rondlopende rare snuiters. We genieten er vandaag goed van, morgen trekken we weer verder en zullen we meer van het echte Tsjechië zien.